Decision time :-)

Mijn tijd in Kpando is echt voorbij gevlogen. Ik kan de dag dat ik vertrok vanuit Nederland nog goed herinneren. De Schiphol tunnel zat dicht dus we moesten op tijd vertrekken om op tijd te zijn. Maar ik kan voor de volle 100% zeggen dat ik enorm heb genoten van mijn tijd hier!

In de afgelopen weken heb ik het behoorlijk druk gehad waardoor ik geen tijd had om een nieuwe blog te plaatsen. Nou ja ik ben ook een keer ziek geweest en dat was nou niet zo bijzonder om te vermelden.

In de afgelopen weken ben ik bij bijna alle kinderen op school geweest om hen te observeren in de klas. Zo was ik binnen de Stadium Daycare (zeg maar soort peuterspeelzaal). Grappig om te zien dat alle kinderen netjes in hun uniform naar school komen en daar vervolgens eerst door de juffrouw omgekleed worden, zodat ze in hun eigen kleding kunnen spelen en dat vies kunnen maken. In de Kindergarten (kleuterklas) zaten 2 kinderen die ik observeerde. Reuze grappig voor die kinderen om dan een ‘jovo’ (blanke) op school te zien. Op dezelfde school heb ik nog 9 kinderen geobserveerd. Dat is in Nederland te vergelijken met groep 3, 4, 5 en 6. Ondertussen was er feestweekend, maar daarover straks meer. Hierna heb ik mijn observatie gedaan op Junior High School en hetzelfde heb ik herhaald op een andere school, waar zowel Primary School als Junior High School op hetzelfde terrein gevestigd is.

Het was heel interessant om deze observaties te doen en daarnaast ook de kinderen op school te zien Niet iedereen vond het volgens mij even leuk dat ik daar was, maar ja het is toch ook best stom als er een blank iemand op school komt en die is daar speciaal voor jou. En als je dan met nog meerdere kinderen uit het kindertehuis in 1 klas zit is val je toch iets minder op dan dat er iemand alleen voor jou komt. Hoe dan ook, ik heb hierdoor eindelijk de ‘Social reports’ kunnen afronden.

Zoals ik net al schreef was er ook feestweekend. Want ja, 27 mei bestond HardtHaven 10 jaar. En dat konden we niet ongemerkt voorbij laten gaan. Nu waren er organisatorisch een aantal dingetjes waardoor we het feest 2 weken later hebben gevierd, maar dat maakte de pret niet minder. In de week voor de anniversary zijn alle kinderen druk bezig geweest met het maken van decoraties. De oudere meiden in the children’s home hielpen met de cadeautjes maken en het bedenken van activiteiten voor de zaterdag. Nadat we zaterdag het huis versierd hebben, hebben we met alle kinderen diverse activiteiten gedaan zoals zaklopen, lemonrace (in dit geval een bal op een lepel en dan zo snel mogelijk heen en weer lopen zonder dat de bal van de lepel valt) belt-race; met een been aan elkaar vast heen en weer lopen. Dit alles deden we in teams, om vervolgens af te sluiten met touwtrekken. Hierna hadden we een heerlijke lunch die verzorgd werd. Op z’n Ghanees duurde het een tijdje voordat dit er was dus in de tussentijd konden de kinderen spelen of even uitrusten.

Na de lunch hebben we met alle kinderen een lied voor Edem en Jessy gezongen. In de vakantie hebben de oudere jongens zelf een tekst bedacht op het nummer ‘Don’t stop believin’ van Journey. Iedereen heeft dit goed weten te verzwijgen, want het was niet verwacht. Ook hadden we een heerlijke cake en was het daarna tijd voor de vrienden van de kinderen om hun cadeautje op te halen. Dit was voor iedereen een ‘pineapple of orange bag’ die 2 kleermaaksters in de omgeving hebben gemaakt. In elke tas zaten potloden, pennen, een ballon, snoepjes en een spelletje. ’s Avonds zijn we met de hele HardtHaven family uit eten geweest in town. Geweldig om iedereen te zien genieten dat ze een keer buitenshuis gingen eten. Iets wat zeker niet vaak gebeurd. De dagen erna heb ik nog regelmatig de vraag gekregen wanneer we dit weer gaan doen :-).

Zondag was er een feestje voor de HardtHaven family. Eerst hebben we met elkaar geluncht, wat opnieuw verzorgd werd voor ons. Daarna hebben we met elkaar de promotiefilm van HardtHaven gekeken, komt als het goed is binnenkort op de website, of staat er al op. Hierna hadden we voor iedereen cadeautjes. Voor de kinderen een tas, the pineapple or orange bag, maar deze keer gevuld met nieuwe kleding voor iedereen. Ook voor de moeders was er een cadeautje, een 6yard fabric waar ze zelf iets van kunnen laten maken. Alle kinderen hadden in de vakantie een ‘Thank you’ brief voor Edem en Jessy geschreven die we hebben gegeven. Totaal onverwachts kreeg ik ook een cadeautje. 2 Verschillende fabrics waar ik zelf wat van kan laten maken. Maar dat komt wel goed, want er zijn nog genoeg mogelijkheden om daar wat mee te doen :-). Iedereen heeft onwijs genoten van de lip dub, speciaal gemaakt door alle aunties en uncles overal ter wereld. Enorm trots om te vermelden dat ik hier ook deel uit maak en in deze video mocht verschijnen. Oké, het was best grappig om te doen.

Volgens mij zitten alle mensen die nog niets van mijn verdere besluit af weten al een tijdje op het puntje van hun stoel om nou eindelijk iets te lezen wat ik ga doen na deze 3 maanden en dat ook verwijst naar de titel.  Ik ben enorm blij dat mijn hulp hier gewaardeerd word en dat er nog veel meer te doen is voor mij, waardoor ik na overleg en goedkeuring van het team Ghana heb besloten om terug te komen. Joehoeee, helemaal blij hiermee!!  Ik heb op dit moment ingestemd met minimaal een jaar. Dit omdat ik niet weet hoe alles gaat verlopen, maar ook niet hoe ik mijn toekomstige taken ga vinden. Op dit moment vond ik een jaar voldoende mogelijkheden bieden en heb ik ondertussen ook gelijk mijn ticket geboekt en vlieg ik 26 juni aanstaande naar Nederland en kom ik 20 juli weer aan in Ghana.

Op dit moment ben ik al enigszins aan het oefenen als manager, aangezien de huidige manager van een welverdiende vakantie geniet. Ik moet zeggen dat ik nooit ga zeggen dat ik klaar ben voor een dergelijke baan, want er komt zoveel bij kijken en tegelijkertijd is het een ontzettende uitdaging. Waar ik de afgelopen 3 maanden veel vanaf de zijlijn heb meegekregen gebeurd er nu toch nog veel meer waar ik direct wat mee moet en niet als collega zijnde de informatie te horen krijg. Dit maakt het ook weer interessant en geeft al een klein beeld van de taken die ik ga uitvoeren.

Ditmaal een wat kortere blog, maar na al die weken heb ik nu niet heel veel te vertellen. Of ik in de toekomst een blog ga bijhouden of jullie op een andere manier met enige regelmaat probeer op de hoogte te brengen van mijn leven hier weet ik nog niet. Maar daar zal ik jullie tijdig van op de hoogte brengen.

Voor nu ga ik zeggen: tot ziens en hopelijk zie ik jullie snel weer! En ga ik straks alvast richting de hoofdstad om daar de laatste 2 dagen door te brengen (hopelijk met een zonnetje in het zwembad)

Liefs