De tijd vliegt

Mijn 3e blog alweer en ik moet bekennen dat de tijd vliegt. Het tijdsbesef is er nog steeds niet, het enige wat ik steeds onthoud is dat ik op dinsdag mijn malariapil moet innemen, nou ja dat is al heel wat.

Ondertussen zijn de paasdagen en Koningsdag weer voorbij gevlogen. Pasen gaat hier iets anders dan ik gewend ben. Zo kwam er op Goede Vrijdag rond een uur of 8 een hele stoet mensen voorbij. In eerste instantie lette ik hier niet heel erg op aangezien het vaker voor komt. Mijn huisgenoten echter zaten voor verwondering te kijken, want vooraan liep een man die een kruis droeg en daarachter kwamen soldaten en andere mensen. Nu is het zo dat de mensen ook altijd weer terug moeten langs de compound, dus toen ik daarna de muziek hoorde heb ik mij ook maar even nieuwsgierig omgedraaid en bleek het waar te zijn.

Op witte zaterdag ben ik met 5 huisgenoten en de vrouw die altijd voor ons kookt naar de kerk geweest. Met 7 personen in de TukTuk gestapeld gingen we op pad. Eerst nog even kaarsen kopen en toen naar de kerk. Wij hadden het iets anders voorgesteld toen ons er verteld werd dat er een paasvuur was, maar dit was een vrij klein vuur welke de priester inzegende, waarna iedereen zijn of haar kaars met de kaars van de priester kon aansteken. Hierna begon de dienst… Geloof mij, het was saai. Ik kan er helaas niets anders van maken. Nu kwam dat ook doordat er in het Ewe gesproken werd, waar ik wel geteld 8 worden van ken en die deze avond niet gebruikt werden. Na zo’n 20 minuten mocht de kaars eindelijk uit. Ondertussen overal kaarsvet. Na nog eens 20 minuten viel ik in elk geval bijna in slaap en met mij nog een paar. Na een bevestiging dat het niet erg was als we de kerk verlieten zijn we toch maar gegaan en hebben we nog ergens een biertje gedronken. Hier zou een drumband komen, dit stond wel allemaal klaar maar door de regen werd het nog even uitgesteld. Vervolgens zijn we ergens anders heen gegaan om toch nog een keer terug te keren naar de drumband. Dit was verrassend genoeg nog steeds niet begonnen waarna we besloten naar huis te gaan. Onderweg kwamen we langs een andere kroeg waar wel muziek was en zijn we toch maar weer omgedraaid om daar nog even te dansen. Dit gebeurd overigens gewoon aan straat dus is het best wel oppassen dat je niet te ver op de weg gaat staan in verband met auto’s die met een noodvaart aan komen rijden.

Nu zou ik het bijna vergeten te zeggen, maar zaterdag had ik overdag een feestje met de kinderen van het kindertehuis. We waren uitgenodigd op een verjaardag waardoor we met alle kinderen naar een Guest house zijn gegaan waar het feest gegeven werd. Hier kregen we rijst met kip en wat te drinken, waarna we allemaal moesten dansen. Om er een spelletje van te maken deden we stoelendans en nee, dan mag je niet gewoon lopen langs de stoelen, maar dan moet je dus wel echt dansmoves laten zien. Super leuk om te zien en natuurlijk dat we uitgenodigd waren. Alle kinderen droegen echte Ghanese kleding en mijn rok was gelukkig ook klaar dus die kon ik mooi aan trekken.

Die week daarna begon de vakantie van alle kinderen in het kindertehuis. 25 kinderen de hele dag aanwezig en daarnaast nog de kinderen van de ‘Sisters’ die er werken dus in totaal zo’n 34 kinderen die tussen 9 en 11 uur tutoring time hebben. Een hele uitdaging mag ik vast wel zeggen. Helemaal omdat ik dit een aantal dagen alleen heb moeten doen met 2 oudere meiden van het tehuis. Aan de andere kant was het ook weer leerzaam en heb ik alle kinderen weer beter leren kennen. Op dit moment is de vakantie bijna voorbij en moet ik zeggen dat het ontzettend vermoeiend is om zo intensief met de kinderen om te gaan en ergens tussendoor te proberen om administratie bij te werken of ander zaken uit te voeren die prioriteit hebben.

Ik moet zeggen dat het hier reuze mee valt met de muggen. Ondanks dat het regenseizoen is zijn ze er niet veel. Of ik neem gewoon goede voorzorgsmaatregelen, dat kan natuurlijk ook. Ook regent het niet heel vaak nu, wat vanzelf ook scheelt. Als het dan wel begint te regenen dan gaat het ook goed hard ineens. De regen komt hoe dan ook naar binnen, via de ramen of lekkage. De kamer waar ik slaap heeft het raam gelukkig aan de achterzijde waar de wind niet op staat dus tot nu toe is alles droog gebleven. Ik heb al een paar keer een regenbui gezien terwijl ik in HardtHaven was en vooral de jongere kinderen vinden het geweldig. Ze dansen in de regen en blijven extra lang in de ‘reading area’ zitten voordat ze uiteindelijk echt naar binnen gaan. Vaak zijn ze dan helemaal nat.

Op het moment dat het regent kan het zomaar betekenen dat de stroom uitvalt. Sta je dan lekker te douchen en heb je opeens geen licht meer… Goed, na 1 keer weet je dat dus, dus neem je een zaklamp mee als je gaat douchen terwijl het regent. Overigens is douchen op zich hier ook wel grappig. Waar ik mij in Nederland voornamelijk druk maakte of ik een handdoek binnen handbereik had en ook wel voldoende shampoo en zeep maak ik mij hier meer zorgen of er een met water gevulde emmer klaar staat voor het geval de douche er eens mee stopt en ik over moet stappen op de ‘bucket shower’.

Geen stroom betekent vaak ook geen of in elk geval slechter internet. Wifi bestaat hier niet dus heb ik alleen internet door je 3g netwerk. Het werkt vaak sneller dan in Nederland, dus daar kunnen ze nog wat van leren. Internet en belminuten krijg je hierdoor ongeveer 200 meter over straat te lopen naar een kraampje waar ze credits verkopen. Vanaf 20 Ghananian Cedi (ongeveer 5 Euro) kan je een abonnement afsluiten die een maand geldig is. Zo’n 2 GB voor internet, hotspot en alles wat ik via google op zoek en daarnaast 750 MB voor sociale media. Zoals te verwachten wist ik de 1e keer niet hoe ik het kon instellen voor een maand, dus stond ik 2 dagen later weer bij dezelfde meneer op de stoep. Gelukkig heeft mijn huisgenootje mij geholpen en scheelt mij dit elke 2 dagen credits kopen.

In de 3 weken vakantie was ook Kingsday inbegrepen. In het kindertehuis hebben we dit gevierd door diverse spelletjes in een estafette vorm. Dit kwam voornamelijk omdat de oudere jongens niet heel enthousiast mee deden en nadat ik hier een preek over heb gegeven gaven zij aan dat ze vonden dat er ’s middags meer moest gebeuren. Prima, hier heb je papier en een pen en bedenk maar wat voor de komende 3 weken. Toen ik dus aangaf dat er in deze week ook Kingsday gevierd werd mocht Auntie voor die dag activiteiten bedenken… Kingsday voor mij was een biertje drinken met 1 van de huisgenoten. Het weekend bestond nadat ik op zaterdag moest werken, vooral uit rustig aan doen. Zaterdagavond ben ik uit geweest met een huisgenootje en zondag zijn we naar een dorpje op ongeveer 45 minuten rijden gegaan en hebben daar heerlijk gezwommen. Dit was overigens erg grappig, want de meeste Ghanese mensen kunnen niet zwemmen. Ze waren dan ook allemaal verwonderd dat ik gewoon in het water kan blijven drijven en als ik heen en weer zwem er niet veel water om mij heen spat. Ik heb een poging gedaan om zwemles te geven, maar ik weet niet hoe ik dit moet uitleggen aan anderen waardoor ik het na 15 minuten maar weer heb opgegeven.

Overigens als je hier langs de straat loopt zijn er best veel shops waar je begrafeniskisten kunt kopen. Hier wordt ook gewoon Ghanese muziek afgespeeld en kan het dus voorkomen dat iemand dus voor zijn winkel met allemaal kisten staat te dansen. Een groot contrast met Nederland, want ik kon mij dit niet in Nederland voorstellen. Overigens ben ik afgelopen weekend ook bij een begrafenis geweest. Vrijdagavond was ik niet aanwezig, maar toen kon iedereen afscheid nemen van de overledene en (het werd zeer op prijs gesteld) om te kijken. Zaterdag zou er om 9.00 uur een dienst beginnen. Wij kwamen rond 9.30 uur aan en toen was het nog niet begonnen. Ongeveer een kwartier na ons hoorden we de ambulance. In Kpando zijn er 2 verschillende soorten ambulances. De ‘normale’ die wij ook kennen in Nederland en een wit met groene auto. In deze laatste worden de overleden personen vervoerd. Het deel waarbij ik aanwezig was begon met een gebed en daarna werd er om de kist heen gedanst waarna er een soort afscheidsdienst gehouden werd. Op hetzelfde moment zijn er nog 3 begrafenissen in het dorp. Veel begrafenissen vallen hier samen, omdat dit alleen in het 1e en 3e weekend van de maand gehouden wordt. Gemiddeld duurt dit 3 dagen. Dit komt omdat verjaardagen hier niet gevierd worden en bij een begrafenis wordt iemand voor het laatst herdacht waardoor ze er dan een groot feest van maken.

Zondag was het plan om te gaan mountainbiken en daarna een hike te doen, zodat we bij de watervallen konden zwemmen. Vanwege de regen moesten we eerst wachten. Gezien de plaats en het uitzicht dat we hadden was dit totaal niet erg! Na de lunch zijn we dan eindelijk gaan mountainbiken. Oke, we moesten eerst ongeveer 3 kwartier wachten, omdat de fietsen nog gerepareerd moesten worden. Waarna we dan eindelijk konden gaan. Al snel bleek dat mijn versnellingen niet optimaal werkten. Als ik terugschakelde ging ik vaak zwaarder fietsen en daarbij had ik een vrij groot slag in het voorwiel. Een andere fiets had een slag in het achterwiel en van deze fiets werkte maar 1 versnelling het. Ook nog een vrij lichte overigens. Op de terugweg liet prompt het frame van deze fiets los, waarna we gingen lopen. Het was op dat moment al rond 4 uur en om uiterlijk half 6 zouden we terug moeten om voor het donker thuis te zijn. Dus degene van wie de fiets normaal werkte is snel terug gefietst naar de lodge waar we de mountainbikes gehuurd hadden en heeft aan iemand met en motor gevraagd of hij haar kon ophalen… Daar ging ze dan, achterop de motor met de fiets tussen haar en de bestuurder in.

Gelukkig waren we nog op tijd terug en omdat een taxi nemen wat gecompliceerd was. Volgens de eigenaar van de lodge kon het niet, we zouden dan eerst met de motor en vervolgens met de tro (een 9 persoonsbusje, waar over het algemeen meer mensen in gaan dan toegestaan is; gemiddeld 15 mensen gaan mee met 1 ritje) en later nog overstappen op een andere tro. De heenweg waren we met de taxi gekomen, dus wij waren ervan overtuigd dat het moest lukken, maar ook dan was het wat lastiger; eerst een motor en dan nog een taxi, dus wij hebben besloten om maar gelijk een motor te nemen. Omdat 1 van de meiden daar bleef slapen gingen we dus vervolgens met 3 personen op 1 motor terug naar huis, wat zo’n 40 minuten duurde. Het was een hele ervaring, helemaal als die beste man 80 km/u. reed. Ik zat helemaal achterop, dus zo af en toe had ik het idee dat ik er bijna vanaf zou vliegen, maar ik heb het overleefd en een prachtig uitzicht gehad ondertussen. En we waren op tijd terug.

Maandag begon het normale leven weer. De jongste kinderen waren nog vrij deze dag, maar de ouderen gingen moesten weer naar school. Dinsdag was het weer helemaal rustig en waren alle schoolgaande kinderen weer weg. Ik moet zeggen dat het wel heel stil was ineens, maar we eindelijk terug konden naar onze groeiende to do list.

Het heeft even geduurd voor deze blog, waardoor die ook iets langer is geworden, maar nu zijn jullie in elk geval weer op de hoogte :-).

Liefs!